Ρόις, Τζοουσάια

(Royce, Γκρας Βάλεϊ, Καλιφόρνια 1855 – Βοστόνη 1916). Αμερικανός φιλόσοφος. Μαθητής του Λότσε στο Γκέτινγκεν και κατόπιν καθηγητής στο Χάρβαρντ, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους του αγγλοαμερικανικού ιδεαλισμού. Εισηγητής μιας θεωρίας που αποτελεί συγχώνευση της παράδοσης του μπερκλεϊκού υποκειμενισμού και της προβληματικής των πνευματοκρατικών μετακαντιακών φιλοσοφιών, δεν έμεινε ανεπηρέαστος από τον πραγματισμό, όπως φαίνεται π.χ. από την ερμηνεία που δίνει για τον χριστιανισμό, τον οποίο αντιλαμβάνεται και εξηγεί αποδίδοντάς του ένα ρόλο ηθικοκοινωνικού δεσμού της κοινότητας των πιστών. Τα κυριότερα έργα του είναι: Το πνεύμα της νεότερης φιλοσοφίας (1892), Ο κόσμος και το άτομο (2 τόμοι, 19004901), Το πρόβλημα του Χριστιανισμού (1913).